Warsztaty EBRU 

Pierwszy dzień naszego pobytu w Turcji... Wszyscy byli już lekko zmęczeni, dochodziła 17:00, w tamtejszym klimacie „siłochłonna” jest nawet temperatura. Nie wiedzieliśmy, co teraz nas czeka, ale szczerze powiedziawszy, mało nas to interesowało. Po uczestnikach z innych krajów widać było to samo. Nagle 70 osób jak jeden mąż ożywiło się na hasło "EBRU". Technika malarska, o której spektakularności i efektywności mówiono nam już w Polsce, przed wylotem. Weszliśmy do sali lekcyjnej z mnóstwem obrazów i ilustracji. Tam czekały już kartki z przygotowanymi dla poszczególnych krajów miskami  z wodą, na których mieliśmy malować. Mustafa, nasz Erasmus Mentor zaprezentował sztukę marmurkowania. Zabraliśmy się do roboty! Dowiedzmy się może trochę więcej o samej sztuce EBRU. 

"Sztuka Ebru to dawna, licząca kilkaset lat, metoda tradycyjnego malarstwa na wodzie. Tworzenie polega na odpowiednim nanoszeniu farb na powierzchnię wody, którą sporządza się w specjalnym naczyniu mieszając z substancją zagęszczającą. Następnie gotowy wzór, który przypomina swoim wyglądem deseń marmuru, przenoszony jest na papier (stąd nazwa w języku polskim: sztuka marmurkowania). Wszystkie składniki wykorzystywane przy tworzeniu są całkowicie naturalne, dzięki czemu obrazy Ebru zachowują swoją trwałość i intensywność kolorów przez setki lat." 

Praca z EBRU była czystą przyjemnością, a efekty....

Cóż! Artystami nie jesteśmy, a mimo to obrazy EBRU prezentowały się okazale! To był piękny czas! 

Efez

Efez

 

 

Efez to pozostałości po starożytnym mieście, które należało do 12 miast jońskich w Azji Mniejszej w starożytności. Leżało przy ujściu rzeki Kaystros do Morza Egejskiego na terenie obecnej Turcji.

Dawniej Efez był ważnym centrum handlowym oraz ośrodkiem kultu Cybele - bogini płodności. Efez należy także łączyć z początkiem chrześcijaństwa – w mieście bowiem powstała jedna z pierwszych

wspólnot chrześcijańskich w Azji Mniejszej, a święty Jan piastował tu urząd biskupa.

 

 

Dokładna data założenia Efezu nie jest jasna. Ośrodek najprawdopodobniej został założony w IX wieku p.n.e., niektórzy naukowcy wskazują jednak na wiek XI, a nawet XIV p.n.e.

Dla Szkolnych Wojaży,

Kamila Walczuk



„Bogurodzica”

 to najstarsza polska pieśń religijna oraz najstarszy zachowany polski tekst poetycki . Utwór powstał w średniowieczu, na przełomie XIII i XIV wieku. „Bogurodzica” pełniła rolę hymnu państwowego. Dziś jest śpiewana jako pieśń patriotyczna. „Bogurodzica” w pierwotnej postaci obejmuje dwie strofy. Pierwsza zawiera zwrot do Najświętszej Marii Panny, a druga stanowi prośbę do Jezusa. Autor chrześcijańskiej „Bogurodzicy” jest nieznany. Utwór po okresie ustnego obiegu tekstów jest pierwszą zapisaną pieśnią religijną w literaturze polskiej. „Bogurodzica” składa się z próśb modlitewnych liturgicznej wspólnoty wiernych.

https://www.youtube.com/embed/3P2Pr6kUxtA-posułuchaj Bogurodzicy

Warsztaty Głagolicy

      22 września 2015r.odbyły się   warsztaty szkolne o głagolicy w ramach projektu Erasmus+ „ Przez stare litery do nowych przyjaźni”. Była to nietypowa lekcja matematyki , na której poznawaliśmy najstarsze pismo słowiańskie ,czyli Głagolicę. Robiliśmy plakaty pod okiem pani Marii Sałackiej, które ozdabiają naszą salę matematyczną.